Vita è Avvinturi di u Cavaglieri di Mirvella

Publié le par Foru Corsu

Capìtulu IV



A malmignata




Ùn duviu trigà tantu à succomba à l’invidia cuncirnendu a me dulci cucina. À notti stessa, mentri chì tutti i me invitati s’erani licinziati pà andà à ricuparà di u so longu viaghju, surtisti in curridori cù una fiàccula di deda in manu pà schjariammi. Passeti discretu davanti à l’usciu di a parcitrici è l’intesi suraccà in a so càmara. « Hè acciaccata bè da l’emuzioni… » pinseti, po intesi a vechja chì briunaia sunniendu : « Nò ! Nò ! Cavaglieri ! Micca pà ‘ssa porta quì ! ». Và bè, dissi trà mè stessu, stasera a lacaremu sarrata à chjavi, a so porta. Ma infatti t’aviu d’altri piani, è un focu mi divuraia è m’attiraia ind’è chì vo sapeti. Ma nanzi di ghjunghja à a càmara di Veneziana, un trostu mi vensi da u fundu di u curridori, po’ un altru trostu ancu più spavintosu. Capisti infini chì i ditunazioni parviniani da una loghja indu’ aviamu chjinatu l’imbasciatori. U varru, à u cor’ di a so sunnata, pittaia senza ritinuta è impuzzicaia l’aria di manera malunesta. « Ah lu bruttu ! » mi dissi, « hè ancu capaci à palisammi… ». Ma inveci nò, u silenziu vultò cussì prestu in u curridori bughju.
Infini, à usu spertu, bucheti a porta ‘lla càmara di a me parenti. M’avanzeti in a scurità sin’à u lettu, com’è un fandoniu, è mi missi à fighjulalla un tempu eternu mentri ch’idda durmia. Paria di ripusà in un sirenu assulutu, di capu in u piumacciu è a capiddera feltra è sciolta. Pudiu veda a nascenza di u so coddu ducili, è u galbu d’una spadda bianca chì cumparia da subra à u linzolu. U so nasu di forma parfetta l’avaria fatta passà pà calchì righjina antica, è i so labbra pinti à u pineddu ni chjamaiani à a mursicatura frenètica. Senza più aspittà, nudu in Cristu, mi cuzzeti in u lettu accantu ad idda. A dea si scitò. Uffesa si lagneti : « Ooh ! Cavaglieri… ». Li missi sùbitu a mani annantu à a bucca è a rassicureti : « Cheta… A me bedda… Hè un passaghju ubligatu in casa di Mirvella… Ùn aghi paura chì tutti i to disiderii l’aghju da culmalli al dilà di i to spiranzi ! » Tandu li furzeti l’intrata senza difficultà – ma a sfrinata paria ghjà bedda appruntata.
− Ooh !!! piensi idda, ma hè tamantu ! Un veru burdinali ! Ùn pò micca entra tuttu !
− Ùn vi ni feti, a me dulci, dissi eu. ‘Ssu piòttulu chì vo sintiti hà svangarunatu i traghjetta monda più strinti ! Nienti chè stamani un eghju appena natu fù inziffatu cù l’ughjettu mustruosu di i vosci sciala, ma eru ghjustu in appittitu…
Veneziana, surtita di capu oramai, m’abbracceti in una strinta ghjacarina, licchèndumi u baveddu, palpulèndumi i me paffi d’acciaghju, tirèndumi pà u beriu. Assaltata, a dunnaredda s’abbandunò à u piaceri, è gosi d’un piaceri intardittu sin’à l’alba. Tandu, à u primu cantu ‘llu ghjaddu, com’è un dimoniu chì u ghjornu hà dannatu, dicisi di cunturrammi à u me propiu lettu, è di lacà a ghjuvanetta à i so sonnia. Vinta è culmata.

− Ostia parata !!! Briuneti à u momentu di scitammi, toltu da u dulori è tinindu a me intimità à dui mani.
Salteti com’è un tontu da u me lettu è mi missi inchietu davanti à u spechju, in sudori. Chì spaventu ! U me caru biàcculu di piaceri, a me spada sulenna, l’arma di a me putenza era tutta imbuffata è carca à pustemi. U so culori era vinutu un neru catranu di i più inchiitanti. I me dui ghjuveddi, i rìcciuli maraviddosi di a me virilità, s’erani trasfurmati in dui bocci pàpari è sprupusitati, dui bèrtuli impinsèvuli inculiati d’acqua è chì balbuttaiani ridìculi l’una contru à l’altra.
Surtisti di càmara com’è un fuddettu, è mi missi à curra in a corti di u casteddu vuddindu com’è un tontu, è briunendu ciò ch’e’ sapiu. Dolmansuetu, ch’era ghjà rittu, cumparsi à un balconu.
− Bravu Cavaglieri… Chì v’accadi cussì di matinata ? Un dannu chì vi culpisci ?
− Fala ghjà sùbitu o baullò ! È stà bassu chì nimu ti senta !!! Li lampeti i canteghji strinti è mursichèndumi a lingua di suffrenza.
Falatu in quattru è trè setti, Dolmansuetu si ficcò spavichjatu davanti à mè, senza sapè comu arristà u spàsimu scimitu chì mi facia saltichjà in tutti i sensi. Infini u presi à braccetta è u tireti com’è poti in una quatredda scantata, daretu à a turri. Quì, luttendu pà avè una rimissioni, riiscisti à fà cuddà a me camisgia di notti.
− Aaaarrrrggghhhh !!! briunò u me valettu, è u so sembiu era vinutu una màscara òrrida. Ma chì v’accadi ???
− Ghjustappuntu !!! Chì m’accadi ??? A ti dumandu ???
− Pensu una spezia d’infizzioni… Ma ùn ci capiscu tant’affari. Ci vularia à veda un mèdicu, o peghju, un chirurgu, è caccià tutta ‘ssa pesta ! Un beddu colpu di stilu è…
− U prima chì tocca à u me bastonu signurili u facciu scartulà trà quattru cavadda !!!
− Và bè. U prublemu hè chì u primu duttori ùn lu truvaremu micca nanzi à a pievi di Lambraschera… T’aghju pò dassi una suluzioni, ma…
− Parla ! Parla ! Ùn tengu più sangu ‘lla vèrghjini !!!
− Ci hè un arimitu, unu spezia di culpadori bestiu in a furesta. I campagnoli vani à vèdalu par fassi caccià u gattivu ochji, cumpralli una canteghja di ricciu o fassi fà un incantèsimu. Dicini ch’iddu caccia ancu i denta di i volti, cù certi tinaddi rughjinosi chì…
− Basta ! Aghju da mora ! Andemu sùbitu à vèdalu à quiddu.

Nanzi chì tutti fussini scitati, Dolmansuetu mi lampò annantu à una mulaccia, ed èccuci partiti in furesta in circa di l’arimitu. À capu dal tempu intrìstimu in una pianizzola persa. C’era una sàpara chì paria d’essa a tana di u culpadori, postu ch’ùn c’era culà nisciun’ casamentu è chì un focu era accesu à l’intrata di a sàpara. Un umareddu barbutu era postu à pusà davanti à u focu è arruttaia i so tinaddi. Iè, i so tinaddi.
− Seti Marcu Maria, u culpadori ? chersi Dolmansuetu, mentri chì eu eru à a malavia.
− Hè pùssibuli, dissi l’omu.
− T’emu bisognu di veda à Marcu Maria u culpadori, burbuddò u me valettu.
− Hè u vosciu drittu, feci l’altru.

È quì u littori cumminciarà à capiscia chì ‘ssa parudia di l’inchiesta corsa ùn hè altru chè a prova evidenti d’una assenza misaredda di spirazioni. Iè, o ghjenti, ma quand’ì Mirvella ùn hè à zozzu annantu à una poltra niscentri, chì vuleti ch’e’ vi conti ? Ch’hè à zozzu annantu à una mula ?… Hè ghjà fatta. Ch’iddi si faci curà i stifali da un mazzeru dubbitosu cacciador’ di denta ? Iè, hè quissa. Hè à quì chì no eramu. Dunca ripiddemu u cursu di ‘ssu racontu.

− Musceti ghjà, dissi u magu (avali dimu ch’hè un magu…).
Mi feci torra cuddà a camisgia.
− Iiiisciaaaaa !!! feci u scrianzatu.
− Comu iscia ??? Ùn eti chè iscia à dimmi sangu ‘lla miseria ?! Chì hè ‘ssa pesta ? Parla o ti passu sùbitu à a managhja, o furdanò !
− Bah… À prima vista, cussì, diciariu chì vo eti missu u vosciu pìcculu frati in un cundottu ch’ùn ci vulia micca…
− Iè, mettu sempri indu’ ùn ci voli micca, ùn m’impari nudda. Ma chì hè sangu ‘ll’ostia ?! Chì hè ?!
− Mmmmh… pensu… u mal’ francesu.
− U mal’ francesu ?
− Iè, Cavaglieri, u mal’ francesu. Sapeti chì un rigimentu francesu si ni stà in Bastia, suldatu da i Ginuvesi. A malatia curri dipoi un pezzu. Dipoi ch’iddi sò quì, infatti. Cunnisciti à calchì ad unu ch’hè statu à u cuntattu di i Francesi ? Voddu dì di manera… particulari ?
Riflittiu, ùn vidiu micca. A pievi era a più persa di Corsica, un veru lucacciu chì nimu n’avaria vulsutu, mancu sti Francesi zòttichi… Dissi bè ch’erani ghjunti ultimamenti i viaghjadori, aienti bè è piuttostu di u partitu di a Nazioni. Ùn ci pudia essa una rilazioni. In più trà quisti quì c’era a me dulci è nocenti cucina Veneziana…
− …Cinarcheeeesaa ??? urghjittò u culpadori. Veneziana Cinarchesa ???
− Bò, iè…
− Seti statu in cuntattu cù ‘ssa burdana di VC ?
− Burdana… burdana… parchì burdana ? Hè una patriotta quantunca…
− Ma disgraziatu ! Veneziana Cinarchesa hè una patriotta, certu, ma u Generali Paoli l’hà mandata à fà a spia in Bastia cù i Ginuvesi è i Francesi. Ugnunu sà chì Veneziana hè una curtigiana di rinoma, è chì par avè un rinsignamentu hè capaci à invaddulassi cù n’importa quali. Eccu, o Sgiò Cavaglieri, l’avemu a spiicazioni di u mali chì v’hà chjappu pà i c… infini voddu dì u mali chì vi macangna com’è un varmu !
− Chì fà, o Marcu Marì, caru culpadori ?
− Un colpu siccu cù i tinaddi è…
Minacciatu torra di fassi accurtiscia à a managhja, u magu cunvensi ch’una piccatura di mercuriu saria un rimediu più adattu. È cussì fecimu. Un pocu sullaghjatu, mi rimissi annantu à a mula è, accumpagnatu da u me fideli Dolmansuetu, ripresi u violu pà a Turri di Mirvella, micca senza avè lacatu una bursa – cù i pezzi d’oru, a bursa… – à stu bravu arimitu chì vinia di salvammi.

Strada faccendu, Dolmansuetu si stunò di vèdami cussì lacciaratu.
− Signori meu, cussì bravu è ghjintili, èccuvi oramai mucatu è avvilanatu à vita !
− Iè, tintu di mè… Ti ringraziu di rèndami cussì u murali…
− Ma nò ! Vi lacheti andà par nudda ! Riflittiti…
− Bò… Ùn vicu…
− Aiò aiò ! Ùn seti u Cavaglieri di Mirvella, u più gran’ libertinu chì a Tarra di Corsica avissi mai purtatu ???
− Iè… certu.
− Ùn seti u dimoniu u più perversu chì a noscia pàtria avissi cunnisciutu ? U spìritu u più malmindosu di a noscia Stodia ? L’ànghjulu neru chì u nomu stessu ni sarà sfassatu di i libra di u futuru ?
− Sicura ! Socu eu !!
− Allora, o amicu, saria d’ùn avellu micca, u mal’ francesu, chì saria un’ anumalia…
− Ma… Pari ghjusta !
− ancu assà ch’hè ghjusta ! Sgiò Cavaglieri, u mal’ francesu, par vo, hè un gallonu, hè a voscia midadda !! U toscu murtali chì vi pirmittarà d’incurunà a voscia òpara !!
− Ma hè vera, Dolmansuetu ! Hè vera !!! Biatu à tè ! È biatu ad iddu, u cacciador’ di denta chì mi permetti d’impuzzicà dinò u mondu pà l’anni à vena !

Ricuttitu mi rimissi ancu à friscià, annantu à a me mula, è tuttu viaghjendu lacheti spuntà una risa pazza è sardònica.
HIIIIIHHHIIIHHHIIIIIHHHIIIIIIIHHHHHHIIIIIII !!!!!!!!!!!!!

È ùn pinsaiu più oramai chè à un’ affari : ritruvà à u più prestu a me principessa cussì disidarata, a malmignata chì m’avia puntu è atturcinatu à i fila di a so ragnata, a tènnara è vilanosa VENERIANA CINARCHESA

HIIIIIIIHHHIIIIIIIIIHHHHHIIIIIIHhhhhiiiiiiiiiihhhhhhiiiiiiii

Publié dans Prosa

Pour être informé des derniers articles, inscrivez vous :
Commenter cet article
P
bellu postu
Répondre
D
Sò appruvatu da u guvernu è u crescenu di una cumpagnia di creditu cirtificata David Johnson hà avè un finanziu è un finanziu persunale, aghju bisognu di un debitu è un prublema di cunsolidatore Tandu offre un'interesione di assai interesse 2% di crème. Cumu cercà un canzadoru qualchì upertu chì avemu prontu à aiutà aiutà i vostri problemi finanziarii. Appricà è riceve u vostru creditu. Cumentu l'ultimu quote mentre licite oggi. Avete bisognu di cumunicà cù i vostri amici via email (davidjohnsonloanfirm1@gmail.com)
Répondre
D
Sò appruvatu da u guvernu è u crescenu di una cumpagnia di creditu cirtificata David Johnson hà avè un finanziu è un finanziu persunale, aghju bisognu di un debitu è un prublema di cunsolidatore Tandu offre un'interesione di assai interesse 2% di crème. Cumu cercà un canzadoru qualchì upertu chì avemu prontu à aiutà aiutà i vostri problemi finanziarii. Appricà è riceve u vostru creditu. Cumentu l'ultimu quote mentre licite oggi. Avete bisognu di cumunicà cù i vostri amici via email (davidjohnsonloanfirm1@gmail.com)
Répondre