Vita è Avvinturi di u Cavaglieri di Mirvella

Publié le par Foru Corsu

Capìtulu IX

Cunfissioni d’Elvira


Quidda notti, ùn riiscisti micca à truvà u sonnu. Dighjà parchì l’ambienti di ‘ssu casteddu strigatu mi cunvinia pocu, è dinò parchì u preti, rassicuratu da a me prisenza in a càmara, avia finitu pà addurmintassi è suraccaia avali com’è un varru.
Mi missi à u balconu, circhendu di rispirà un pocu d’aria frisca è di rimètta in me idei in òrdini. Una banda di cuchji passò in a corti ghjuchendu è murzichèndusi a coda : « I ziteddi di a notti… ! Và puri chì… ! » mi dissi trà mè stessu. Po’ accesi una pippa di scopa è cumminceti à fumà, panaghju quant’è mai, è invinìndumi di i tempi biati è di i taverni di Macinaghju. Tuttu sunniendu, l’ochja aparti, fubbi scitatu da un frisciu discretu chì vinia da u fundu ‘lla corti.
− Ostia ! Chì hè ? Mi frisciani à st’ora ?
Una zitedda, vistuta com’è una capraghja, si feci veda daretu à una muraglietta. Po’ rimissi à friscià, è infini mi feci cennu cù a mani, com’è di dì fala, t’aghju calcosa à ditti… Eru un pocu intardittu da nantu à u me balconu, ùn sapendu chì pinsà di ‘ssa nova situazioni. Ma a ghjuvanetta ripresi à friscià, è insistia cù i gesti par fammi falà, è ancu avali capizaia d’impacenzia è si mittia i so mani à i fianca, è buffulaia com’è s’idda mi vulissi briunà : « ma se connu tù ! Aiò fala avà chì m’aghju da fà chjappà ! »
Và bè, và bè, falgu, ch’e’ l’aghju dittu à meza boci, è aghju varcatu u balconu è, tinìndumi à un toppu d’èddara longu à u muru, mi so fattu falà in a corti di u casteddu. Tuttu falendu mi diciu : « l’aghju da muscià, à quista, com’ì ghje’ socu spurtivu è bè musculatu, sgueltru è tuttu… Hà da veda po’ sì ghje’ m’arrembu com’è spiderman… » Ma quì l’èddara hà cumminciatu hà lintà è mi so trovu di nasu in a pulvariccia, più prestu chè privista, è quantunca un pocu baullu…
Ma mi cunnisciti, mi so rimissi annantu à i peda com’è una ghjatta è aghju fattu com’è sì nudda fussi (ma ostia quantu ni sintiu da u vinochju !). Drittu com’è un palu – ma zuppichendu appena – mi socu avvicinatu da a zitedda. À a luci di a Luna, aghju pussutu veda ch’era un pizzonu, è tandu aghju cumminciatu à fà u ghjaddu :
− Bonghjornu, o Madamicella…
− Aiò stà bassu ! Ùn hè mancu u momentu di cantà i canzoni… Ci poni senta !
− Hum… Iè.
− Veni chì no ci piattimu in ‘ssu machjonu, t’aghju calcosa d’impurtanti à ditti !
Emu fattu com’idda dicia a dunzella, è ci semu trovi piatti à mezu à i pruni, in una pusizioni senza cunfortu, ma in un locu indu’ nimu risicaia di truvacci.
− Ma qual’ se à a fini ? ch’aghju chersu à a zitedda. Da chì mi frisci è mi porti in i canta cussì ?
− Socu Elvira, a pastora, v’aghju vistu affaccà, à tè è à ti suldati. In più ci hè un preti cun voscu…
− Iè. Quissa a socu chì ci hè un preti. Chì voli à a fini ?
− È tù, se un omu impurtanti, nò ? Un militaru onestu ? L’aghju capita sùbitu à a to andatura…
Tandu ùn mi sintiu più piscià, merè, sùbitu mi socu fattu valè com’ì ghje’ a socu fà :
− Un omu impurtanti, eu ? Certu a me cocca ! U Capitanu Ghjuvan’Filici… di a marina naziunali… amicu ìntimu – ùn la duvariu micca dì – cù u nosciu gran’ Generali, De’ Paoli… Hè iddu chì mi manda p’è sti lochi salvàtichi… pà una missioni di cunfidenza, ùn si pudia fidà chè à mè, ben intesa…
− Inviatu da Paoli ?! Tù sia binidittu ! A sapiu !
− Mmrrrh… Iè…
− Oh ! Bravu Capitanu… T’aghju i cosi tirrìbuli à palisatti !
− Ma parla senza ritegnu, o cara amica, u Capitanu ti stà à senta a me dulci (è quì, par mèttala di più in cunfidenza, li passaiu ghjà un bracciu annantu à a spadda).
− Ooh, chì spaventu ! ( a tintaccia ùn poti ritena i so làcrimi) Ciò ch’aghju vistu ! Pocu fà ghjunsi ind’è no un imbasciadori, accumpagnatu da dui donni nocenti…
− Un imbasciadori ? Mattei…
− Iè… U sgiò Mattei, era cussì bravu… U disgraziatu…
È quì a ghjuvanetta mi cuntò una stodia trimenda, òrrida, un’ abuminazioni senza nomu. À for’ è à misura ch’idda parlaia, u me sangu ghjacciaia, i me ossa cutraiani, u me pilu si drizzaia com’è un sètanu signarinu. In u so racontu, era quistioni di ghjuvannari impinsèvuli, di falsi preta imburriti, di sacrileghji vargugnosi, di domi sfraiati, di pattanechji sprafundati, di culi sciappittati, di… iè, hummm… mi calmu… Infini ùn mi cuntaia chè purcarii, u so spìritu era invaditu di suvveniri grevi, d’imàghjini brutti…
Infini finisti di parlà, sfiatata, sbiutata. S’abbandunò à un longu sugnuzzu. È si cuffò quì, ghjustu contr’à mè, pà un pocu di ricunfortu. È vo chì avariati fattu, à a me piazza ? Iè, a vi dumandu ! Chì avariati fattu ?! Mmm ? Eru in focu o ghjenti, tutti ‘ssi faccendi sporchi ch’idda m’avia contu, tutta st’emuzioni di u momentu… Eru trubulatu, cummossu da a so suffrenza… Eru ammarzitu da i so ochja, in bulloriu nienti chè à veda tamanti pùppuli chì sugnuzzaiani suttu à u me baveddu… Chì vuliati ch’e’ fessi ?
Aghju passatu una mani amichèvuli suttu à a seta di a so codda di campagnola, a me mani annant’à a so coscia da sunnià, è aghju accarizzatu a peddi dulci, è pianamenti è bè, aghju fattu ricuddà a me mani, è a pastora s’hè firmata di pienghja, pianu pianu…

Hummm… Infini, nanzi à u primu cantu di u ghjaddu, aghju datu l’òrdini à st'èssara cussì ghjintili di riparta tranquilla à u so azzonu, è di tènasi pronta… Voddu dì d’essa pronta pà u momentu chì l’autorità di a so Altezza cussì bè vulsuta u Generali Paoli a chjamaria pà ricodda a so tistimunianza.
Comu aghju pussutu, mi so arrimbatu torra à u muru d’èddara è mi so infrugnatu in a càmara di i trè strii. Mi socu avvicinatu da u preti chì suraccaia più chè mai è aghju postu una mani annant’à a so spadda pà scitallu.
− Aaaahhh !!!! I trè strii !!! Hà fattu EiuStessu mentri ch’iddu si scitaia.
− Steti bassu, o sgiò preti ! T’aghju un affari à divvi… È un grossu travaddu ci aspetta prima chì u ghjornu si pesi…

Publié dans Prosa

Pour être informé des derniers articles, inscrivez vous :
Commenter cet article